Wychwyciła jego spojrzenie, ale natychmiast spuściła wzrok. Gdyby tylko mogła - zarumieniłaby się. Siedzieli w takiej ciszy, przez dłuższą chwile.

Uśmiechnęła się, nikle. Delikatnie mówiąc była zakłopotana.
-Emm, no dziękuję. - odpowiedziała po dłuższej chwili. Następnie zeszła z parapetu i usiadła koło niego.
-Wyprzystojniałeś. - uśmiechnęła się, jeszcze szerzej.

Parsknęła cichym śmiechem, aż w końcu spojrzała w jego oczy. Nie mogła się nim oprzeć.

Odwróciła wzrok, śmiejąc się, cicho.
-Nie patrz tak na mnie, bo wprawiasz mnie w zakłopotanie. - powiedziała zgodnie z prawdą.

Wywróciła teatralnie oczami, zastanawiając się co jeszcze mogłaby mu powiedzieć. W jego obecności, trudno było jej się skupić.

-Przyjechała może kilka godzin przed Tobą... - odparła z tajemniczym uśmiechem na ustach.

-Przeznaczenie. - powiedziała cicho patrząc na niego.