- No sory...
Powiedział spokojnie, opierając się o ścianę.
- Nie łam się..
Poklepał ją lekko po ramieniu i zniknął.

Wbiegła do pokoju i zaczęła przeglądać wszystkie szafki. Nigdzie nie było tego co szukała, miała jednak nadzieję że to znajdzie. Wysuwała wszystkie szuflady i przebierała w nich aż wreszcie znalazła. Wyjęła środki nasenne i usiadła pod ścianą. Podciągnęła kolana pod brodę i patrzyła pustym wzrokiem na lekarstwo. Bardzo ją kusiło wzięcie ich wszystkich. Śmierć szybka, łatwa i bezbolesna. Wysypała sobie całą zawartość pudełeczka na dłoń i westchnęła. Tak, to było to. Łykała wszystkie tabletki, jedna po drugiej aż w końcu skończyła. Siedziała czekając na dalszy ciąg wydarzeń. W końcu leki zaczęły działać. Powoli robiła się senna a głowa opadała jej na ramię. Serce coraz wolniej biło. Wiedziała że nie umrze, ale gdyby zapadła w śpiączkę, na pewno głód zrobiłby swoje. Ostatkami sił zamknęła drzwi obok których siedziała i przekręciła klucz. Zamknęła oczy i czekała na głęboki sen.
                                                                             ***
Po około pół godzinie położyła się na podłodze i zapadła w głęboki sen. Wyłączyła się na resztę świata.

Ostatnio edytowany przez Katie Hudgens (2010-06-20 21:46:51)

Leżała i nie dawała żadnych znaków tego, ze kojarzy co się wokół niej dzieje. Wzięła bardzo dużo tabletek i nie wyglądało na to, żeby się szybko obudziła. Kiedy Mitch wziął ją na ręce, była jak szmaciana lalka... była zimna, blada. Nie wyglądała jak dawna Katie, tuz po przeprowadzce tutaj. Krew nic nie działała, leżała nie poruszając się. Przed oczami miała tylko ciemność. Po kilku godzinach przed oczami zobaczyła obraz Volterry i Ara. Zabijała właśnie jednego z jego wrogów. Kusiła go, ale on się na nią rzucił. Upadła na ziemię i mimo ze to był tylko sen, poczuła ból na łopatce, tam gdzie miała starą bliznę po walkach.

Ostatnio edytowany przez Katie Hudgens (2010-06-21 15:32:47)

Poczuła na szyi ukłucie i ból. Nie obudziła się, nie mogla ale ból był okropny. Nie poruszała się, nie mogła chociaż bardzo chciała. Jej umysł zaczynał już działać, ale nie tak jak powinien. Ból ja sparaliżował. Leżała tak długi czas aż w końcu zacisnęła dłonie na pościeli.
Aaaaa.!
Krzyczała w myślach. Zacisnęła zęby.

Powoli otwierała oczy, a z jej ust wydobywał się krzyk.
-Aaaa.! Boli, to boli.! Aaa...
Otworzyła już oczy, ale przed oczami miała tylko rozmazany obraz. Skuliła się na łóżku i zaczęła dławić się z bólu. Czuła jakby miała ogień w żyłach co cholernie bolało.

Słysząc znajomy jej głos szybko spojrzała w stronę skąd dochodził głos. Co on tutaj robi.?! Nienawidzę go.! Patrzyła na niego szkarłatnymi tęczówkami, w których krył się ból.
-Wyjdź...stąd...
Powiedziała słabym głosem. Zacisnęła dłonie w pięści i zamknęła oczy nadal czując okropny ból.

Spiorunowała go wzrokiem.
-Wyjdź.!
Krzyknęła najgłośniej jak tylko mogła co nie wyszła zbyt przekonująco. Miała straszną chrypkę. Czując nadal ból, wstała i podeszła do niego chwiejnym krokiem.  Popchnęła go w stronę drzwi.
-Zostaw mnie...
Powiedziała wykończona.

Nie miała siły stać o własnych siłach. Ból był okropny. Oparła się plecami o ścianę i osunęła się na ziemię. Skuliła się na podłodze i zacisnęła oczy.
Mogłeś mnie zabić... już to wolę...
Powiedziała cicho w myślach, ponieważ wiedziała że ją usłyszy.